آیا فریادرسی هست؟ یلدا، زن ترنس، در سمنان چاقو خورد، قربانی بعدی کیست؟
یلدا، زن ترنس ۲۹ ساله سمنانی، سه شنبه شب در استوری‌های اینستاگرام خود خبر از مورد حمله قرار گرفتن با چاقو در یکی از پارک‌های سمنان داد.
یلدا روایت می‌کند:« با دوستم در پارک نشسته بودیم که فردی به ما نزدیک شد و از ما سیگار خواست، در واقع با این جمله به ما نزدیک شد و گردن من را گرفت و تهدید کرد که با چاقو حمله خواهد کرد. گفت گوشی‌هایتان را بدهید و بعد من از خودمان دفاع کردم و درگیر شدیم و مورد حمله با چاقو قرار گرفتم.»
یلدا در حالیکه در بیمارستان است و دوران مراقبت بعد از عمل جراحی را طی می کند به شش‌رنگ گفت:« این حمله قطعا بر مبنای ترنس ستیزی بود، ضارب در حالیکه گوشی‌های ما را می‌خواست می گفت شما ترنس‌ها بلدید چطور برای خود گوشی بخرید برای شما راحته…»
یلدا از ناحیه قفسه سینه، شکم و گردن مورد حمله قرار گرفته و تا این لحظه متحمل دو عمل جراحی شده است.
یلدا در اولین خبر رسانی ها از طریق اینستاگرام خود در حالیکه با خون ریزی در راه بیمارستان بود، به شرایط افراد ترنس در ایران اشاره کرده و عدم حمایت قانونی را عامل چنین اتفاقاتی می دانست: «این عاقبت ترنس بودن در جامعه ایرانه که تو شهر امنیت نداریم و چاقو تو رگ گردنمون می‌خوره، مملکت اسلامی که توش امنیت نیست ما ترنس‌ها چیکار می‌تونیم بکنیم؟ من همیشه گفتم نباید سکوت کرد، من سکوت نمی‌کنم.»
افراد ترنس در ایران اگرچه قانونا می توانند جراحی تطبیق جنسیت انجام دهند اما هیچ قانون حمایتی برای جلوگیری از خشونت و تبعیض علیه این افراد به ویژه زنان ترنس وجود ندارد. ضمن اینکه تا زمانی که جراحی تطبیق جنسیت انجام نشود ترنس بودن فرد رسمیت پیدا نمی‌کند.
بر اساس گزارش «زخم‌های پنهان»، گزارش تحقیقی که در سال ۱۳۹۹ توسط شش‌رنگ در مورد تجربه خشونت در جامعه ال‌جی‌بی‌تی ایران تهیه شده است، بیش از ۱۹٪ از اقلیت‌های جنسی و جنسیتی توسط سیستم قضایی با خشونت مواجه شده‌اند.
در چنین شرایطی افرادی مثل یلدا که در جامعه مورد خشونت با چنین شدتی قرار می‌گیرند و از طرف دیگر نیروی انتظامی نیز تهدیدی برای آن‌ها به حساب می‌آید، شکایت از مجرمین را باید به کجا ببرند؟ یلدا می‌گوید از پلیس هیچ کمکی دریافت نکرده است.
افراد ترنس در ایران برخلاف تصور عمومی که ایران را «بهشت ترنس ها» می دانند، مورد انواع تبعیض، خشونت‌های جسمی، کلامی و جنسی قرار می گیرند، این خشونت‌ها از خانواده آغاز و در جامعه، سیستم آموزشی، درمانی و قضایی ادامه پیدا می‌کند.
محرومیت از تحصیل، طرد شدن از خانه و بی‌خانمانی، نداشتن امکان کار در نهایت شرایطی را برای افراد ترنس رقم می‌زند که برای تامین هزینه زندگی و جراحی خود مجبور به روی آوردن به شغل‌های کاذب و یا کارگری جنسی می شوند.
ما از کنشگران و رسانه‌ها می خواهیم در مورد خشونت علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی اطلاع‌رسانی و پیگیری بیشتری انجام دهند، با پاسخگو کردن نیروی انتظامی، کادر درمان و کادر آموزشی باعث کاهش میزان خشونت و تبعیض علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی به ویژه افراد ترنس شوند.
ما می‌خواهیم قوانین حمایتی به نفع افراد ترنس، قبل و بعد از جراحی تطبیق جنسیت وضع شده و هرگونه خشونت و تبعیضی بر پایه ستیز با افراد ترنس جرم‌انگاری شده و با فرد خاطی برخورد قانونی صورت گیرد.