چرا باید از درمان یا اصلاح گرایش جنسی خودداری کرد؟
در سال ۱۹۹۰ انجمن روانشناسی امریکا اعلام کرد: «به نظر نمی‌رسد درمان بتواند اثری بر تغییر گرایش جنسی افراد داشته باشد و حتی بیشتر مضر است تا مفید. تغییر گرایش جنسی یعنی تغییر عاطفه، احساسات رمانتیک جنسی و بازسازی تلقی فرد از خود و هویت اجتماعی خویشتن» (درشر،۲۰۱۰).
در سال ۱۹۹۸، انجمن روانپزشکی آمریکا با صدور بیانیه‌ای مخالفت خود را با هر نوع درمانی که برفرض اختلال شمردن همجنسگرایی یا لزوم تغییر جهتگیری جنسی استوار باشد، اعلام کرد. در سال ۲۰۰۰، بیانیه مذکور، با ذکر این نکته تکمیل شد که به عنوان یک اصل کلی، درمانگر باید ازتعییِن هدف [تغییرگرایش] در مورد این مراجعان پرهیزکند، توصیه‌ای اخلاقی نیز به متخصصان نمود مبنی براینکه از تلاش برای تغییر جهتگیری جنسی مراجعانشان خودداری کنند (همان منبع). این انجمن، متخصصان بهداشت روانی را تشویق می‌کند که از بزرگنمایی در مورد اثر تلاشها در جهت تغییر گرایش جنسی اجتناب کرده و از ترویج درمان یا وعده تغییر تمایلات جنسی در هنگام ارائه‌ی کمک به افرادی که نگران گرایش جنسی خود یا دیگران هستند، بپرهیزند. چرا که گرایش جنسی در برابر تغییر بسیار مقاوم است. انجمن مشاوره آمریکا نیز اعلام کرده است که هیچگونه تمرینی برای آموزش دادن یا آماده کردن یک مشاور برای درمان تبدیلی، پیشنهاد یا ارائه نمی‌دهد. تعداد قابل توجهی از سایر سازمانهای بین‌المللی ازجمله انجمن جهانی روانکاوی و انجمن روانپزشکی آمریکا نیز بیانیه‌های مشابه‌ی صادر کرده‌اند.
تاکنون هیچ گزارشی از درمان موفق تغییر گرایش جنسی به دست نیامده است. گزارشات درمانی افرادی که مدعی درمان گرایش جنسی شده‌اند، ازنظر اخلاقی و روش‌شناختی موردانتقاد جدی واقع شده، اعتبار و صحت آنها مورد تائید قرار نگرفته است.
افرادی که تحت درمان تبدیلی قرارگرفته‌اند، در درازمدت بیش از سایرین مشکلاتی مانند افسردگی، نفرت از خود، کاهش اعتمادبه‌نفس، ناامیدی، احساس گناه و اضطراب نشان داده‌اند. ارزیابی آماری انجمن روانشناسان آمریکا، حاکی از آن است افرادی که تحت درمان اصلاح گرایش جنسی قرارگرفته‌اند ۸,۹ برابر بیش از همتایانشان که چنین تجربه‌ای نداشته‌اند، به زندگی خود پایان می‌دهند.