«همیشه با هم، متحد در تنوع» به مناسبت ۱۷ می روز جهانی مبارزه با ستیز علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی
۱۷ ماه می میلادی (۲۷ اردیبهشت)، روز جهانی مبارزه با همجنس‌گرا‌ستیزی، ترنس‌جندرستیزی و دوجنس‌گرا‌ستیزی (IDAHOBIT)، به یاد تصمیم سال ۱۹۹۰ سازمان بهداشت جهانی که در این روز همجنس‌گرایی را از فهرست اختلالات روانی حذف کرد، در سال ۲۰۰۴، به منظور جلب توجه عموم مردم، سیاستگذاران و فعالین حقوق بشر نسبت به خشونت و تبعیض علیه جوامع اقلیت جنسی و جنسیتی (لزبین، گی، دوجنس‌گرا، بی‌جنس‌گرا، ترنسجندر، غیردوگانه، اینترسکس و تمامی کسانی که دارای گرایش‌ها و ویژگی‌های جنسی، هویت‌ها یا بیان‌های متفاوت جنسیتی هستند)، ایجاد شد.
اگرچه تاکنون و به لطف تلاش‌های طاقت فرسای مدافعان حقوق بشر و حامیان حقوق شهروندان ال‌جی‌بی‌تی‌کیو‌پلاس، شاهد تغییرات مثبت بسیاری (نظیر جرم‌زدایی از روابط توافقی همجنس‌گرایان، قانونی شدن ازدواج آنها و دیگر خانواده‌های غیردگرجنسگرا و غیر‌همانسوجنسیتی، به سرپرستی گرفتن فرزند توسط آنها، تصویب قوانینی برای حمایت از این جامعه در برابر تبعیض و نفرت‌پراکنی‌های آنلاین یا آفلاین، تصویب قوانینی در راستای امنیت مالی آنها و فراگیری در شغل، به رسمیت شناختن هویت جنسیتی افراد ترنسجندر و غیردودویی و…) در برخی از مناطق جهان بوده‌ایم، با این حال و از طرفی دیگر، بی‌عدالتی و تخلفات گسترده علیه این شهروندان (نظیر قتل، شکنجه، خشونت جنسی، نفرت پراکنی‌های دولتی، جرم‌انگاری، بیماری‌انگاری، «تبدیل درمانی»، عقیم سازی اجباری، جراحی تطبیق جنسیت اجباری و معاینات تحقیرآمیز، بازداشت خودسرانه، داغ‌های ننگ، آزار و اذیت، قلدری و تبعیض در محل کار یا ایجاد موانعی برای برخورداری از حق مسکن، آموزش، بهداشت، ورزش، دسترسی به خدمات عمومی و…) همچنان در سرتاسر جهان ادامه دارد.
در برخی از کشورها و از جمله در کشور خودمان ایران، روابط همجنسگرایانه‌ی توافقی همچنان غیرقانونی است و امکان دارد خطر اعدام را در پی داشته باشد. قوانین واپس‌گرا در چنین کشورهایی، همچنان به جرم‌انگاری و بیماری‌انگاری این شهروندان ادامه می‌دهند و برخی دیگر (مثلاً کشور اوگاندا) آنها را صرفاً به خاطر آنچه هستند و نه به خاطر عملی که انجام داده‌اند، مجازات می‌کنند. همچنین، در سالی که گذشت، شاهد رشد جنبش‌ها و جریان‌های سیاسی ضد ال‌جی‌بی‌تی‌کیو‌پلاس بوده‌ایم که موجودیت و انسانیت کسانی که نقش‌ها و کلیشه‌های سنتی جنسی و جنسیتی را به چالش می‌کشند، انکار کرده که این امر نیز در مجموع، ارزش‌های «دموکراسی» را هم به خطر می‌اندازد.
اما حقیقت آن است که برای داشتن جوامعی که در آنها عدالت و برابری ارزش باشند، شناخت دیگری و احترام به هویت‌های گوناگون ضروری است. با در نظر گرفتن این موضوع، امسال برای این روز شعار «همیشه با هم، متحد در تنوع» انتخاب شد تا به ما یادآوری کند که همه‌ی انسان‌ها، صرف نظر از اینکه چه هویت‌هایی دارند، چه کسی را دوست دارند و چگونه خودشان را می‌بینند یا تعریف می‌کنند، آزاد به دنیا می‌آیند و از نظر کرامت و حقوق، برابر هستند.
گرایش‌جنسی، هویت‌جنسیتی و بیان‌جنسیتی به عنوان بخشی از هویت انسانی، نباید سرکوب یا تغییر داده شود. این تفاوت‌ها اتفاقاً بیانگر تنوع غنی در میان انسان‌ها هستند و در یک جامعه‌ی عادل هیچ فردی نباید کنار گذاشته شود.
اکنون که به سختی، پیشرفت‌هایی در حوزه‌ی حقوق اقلیت‌های جنسی و جنسیتی حاصل شده است، اهمیت دارد که از این میراث محفاظت کنیم. امروزه با درک اینترسکشنال (تقاطعی)، قدرت همبستگی، اتحاد و اجتماع در میان هویت‌ها، مرزها و جنبش‌های گوناگون را (که هرگز تا این حد ضروری نبوده است) برای مبارزه با بی عدالتی‌ها و استبدادها، بیش از پیش در‌می‌یابیم.
پس، بیایید این روز را برای صلح و برای حفاظت از کرامت و حقوق مدنی همه‌ی اعضای جامعه، در کنار یکدیگر بایستیم و به ستیز علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی (چه خودمان عضوی از آن باشیم یا نباشیم) و به نفرت پراکنی‌ها علیه آنها، نه بگوییم. هر نوع حمله و ستم به اعضای جامعه‌ی رنگین کمانی، تجاوز به حقوق بشر و همچنین به ارزش‌هایی است که برای همگی ما عزیز می‌باشد.
اردیبهشت ۱۴۰۲